نهج البلاغه حکمت 114

نهج البلاغه

 حکمت 114

وَ قَالَ علیه السلام إِذَا استَولَی ال ّ ص لَاحُ عَلَی الزّمَانِ وَ أَهلِهِ ثُمّ أَسَاءَ رَجُلٌ الظّنّ بِرَجُلٍ لَم تَظهَر مِنهُ حَوبَهٌ فَقَد ظَلَمَ وَ إِذَا استَولَی الفَسَادُ عَلَی الزّمَانِ وَ أَهلِهِ فَأَحسَنَ رَجُلٌ الظّنّ بِرَجُلٍ فَقَد غَرّرَ

و درود خدا بر او، فرمود: هر گاه نیکوکاری بر روزگار و مردم آن غالب آید، اگر کسی به دیگری گمان بد برد، در حالی که از او عمل زشتی آشکار نشده ستمکار است ، و اگر بدی بر زمانه و مردم آن غالب شود، و کسی به دیگری خوش گمان باش  خود را فریب داد .

Imām Ali ibn Abū Tālib said: “At a time when virtue is in vogue in the world and among people, if a person entertains an evil suspicion about another person from whom nothing evil has ever been seen, he becomes unjust. And at a time when vice is in vogue in the world and among people, if a man entertains a good impression about another person, he hurls himself into peril.