نهج البلاغه حکمت 133

نهج البلاغه 

حکمت 133

وَ قَالَ علیه السلام الدّنیَا دَارُ مَمَرّ لَا دَارُ مَقَرّ وَ النّاسُ فِیهَا رَجُلَانِ رَجُلٌ بَاعَ فِیهَا نَفسَهُ فَأَوبَقَهَا وَ رَجُلٌ ابتَاعَ نَفسَهُ فَأَعتَقَهَا

و درود خدا بر او، فرمود: دنیا گذرگاه عبور است، نه جای ماندن ، و مردم در آن دو دسته اند:

یکی آن که خود را فروخت و به تباهی کشاند، و دیگری آن که خود را خرید و آزاد کرد .

Imām Ali ibn Abū Tālib said: “This world is a transient place, not a place of stay. The people herein are of two types: One is a man who sold away his soul (to his passions) and thus ruined it, and the other is a man who purchased his soul (by controlling his desires) and freed it.