نهج البلاغه حکمت 133

نهج البلاغه 

حکمت 133

وَ قَالَ علیه السلام الدّنیَا دَارُ مَمَرّ لَا دَارُ مَقَرّ وَ النّاسُ فِیهَا رَجُلَانِ رَجُلٌ بَاعَ فِیهَا نَفسَهُ فَأَوبَقَهَا وَ رَجُلٌ ابتَاعَ نَفسَهُ فَأَعتَقَهَا

و درود خدا بر او، فرمود: دنیا گذرگاه عبور است، نه جای ماندن ، و مردم در آن دو دسته اند:

یکی آن که خود را فروخت و به تباهی کشاند، و دیگری آن که خود را خرید و آزاد کرد .

Imām Ali ibn Abū Tālib said: “This world is a transient place, not a place of stay. The people herein are of two types: One is a man who sold away his soul (to his passions) and thus ruined it, and the other is a man who purchased his soul (by controlling his desires) and freed it.

نهج البلاغه حکمت 72

نهج البلاغه 

حکمت 72

وَ قَالَ علیه السلام الدّهرُ یُخلِقُ الَأبدَانَ وَ یُجَدّدُ الآمَالَ وَ یُقَرّبُ المَنِیّهَ وَ یُبَاعِدُ الأُمنِیّهَ مَن ظَفِرَ بِهِ نَصِبَ وَ مَن فَاتَهُ تَعِبَ

درود خدا بر او، فرمود: دنیا بدن ها را فرسوده، و آرزوها را تازه می کند، مرگ را نزدیک و خواسته ها را دور و دراز می

سازد، کسی که به آن دست یافت خسته می شود، و آن که به دنیا نرسید رنج می برد

Imām Ali ibn Abū Tālib said: 

Time wears out bodies, renews desires, brings death nearer and takes away aspirations. Whoever is successful with it encounters grief, and whoever misses its favors also undergoes hardships.