نهج البلاغه حکمت 72

نهج البلاغه 

حکمت 72

وَ قَالَ علیه السلام الدّهرُ یُخلِقُ الَأبدَانَ وَ یُجَدّدُ الآمَالَ وَ یُقَرّبُ المَنِیّهَ وَ یُبَاعِدُ الأُمنِیّهَ مَن ظَفِرَ بِهِ نَصِبَ وَ مَن فَاتَهُ تَعِبَ

درود خدا بر او، فرمود: دنیا بدن ها را فرسوده، و آرزوها را تازه می کند، مرگ را نزدیک و خواسته ها را دور و دراز می

سازد، کسی که به آن دست یافت خسته می شود، و آن که به دنیا نرسید رنج می برد

Imām Ali ibn Abū Tālib said: 

Time wears out bodies, renews desires, brings death nearer and takes away aspirations. Whoever is successful with it encounters grief, and whoever misses its favors also undergoes hardships.