نهج البلاغه- حکمت ۱۳۵

نهج البلاغه

 حکمت ۱۳۵

وَ قَالَ علیه السلام مَن أعُطیِ أَربَعاً لَم یُحرَم أَربَعاً مَن أعُطیِ الدّعَاءَ لَم یُحرَمِ الإِجَابَهَ وَ مَن أعُطیِ التّوبَهَ لَم یُحرَمِ القَبُولَ وَ مَن أعُطیِ الِاستِغفَارَ لَم یُحرَمِ المَغفِرَهَ وَ مَن أعُطیِ الشّکرَ لَم یُحرَمِ الزّیَادَهَ

و درود خدا بر او، فرمود: کسی را که چهار چیز دادند، از چهار چیز محروم نباشد، با دعا از اجابت کردن، با توبه از پذیرفته شدند، با استغفار از آمرزش گناه، با شکرگزاری از فزونی نعمت ها .

Imam Ali ibn Abu Talib said : 

 Whoever is bestowed four things is not disallowed four things:Whoever is allowed to pray is not deprived of the response; whoever is allowed

to offer repentance is not deprived of acceptance; whoever is allowed to seek forgiveness is not deprived of forgiveness, and whoever is allowed to be grateful is not deprived of furtherance of favors.

نهج البلاغه حکمت 116

نهج البلاغه

 حکمت 116

وَ قَالَ علیه السلام کَم مِن مُستَدرَجٍ بِالإِحسَانِ إِلَیهِ وَ مَغرُورٍ بِالسّترِ عَلَیهِ وَ مَفتُونٍ بِحُسنِ القَولِ فِیهِ وَ مَا ابتَلَی اللّهُ أَحَداً بِمِثلِ الإِملَاءِ لَهُ

و درود خدا بر او، فرمود: چه بسا کسی که با نعمت هایی که به او رسیده، به دام افتد ، و با پرده پوشی بر گناه، فریب خورد ، و با ستایش شدن، آزمایش گردد ، و خدا هیچ کس را همانند مهلت دادن، نیازمود .

Imām Ali ibn Abū Tālib said: “There are many people who are given time (by Allāh) through good treatment towards them. Many are deceived because their sinful activities are veiled. There are many who are impressed by good talk about themselves. And Allāh does not try anyone as seriously as He tries one whom He allows time (to remain sinful.